Wie ben ik? Dat vraag ik mezelf ook al 41 jaar af haha. Maar ik zal proberen wat te vertellen. Het is toch wel een beetje logisch dat ik iets vertel over mezelf, gezien ik zoveel deel met jullie.
Ik ben dus 41 jaar en ben na 10 jaar samen te zijn, op 9 november 2024 getrouwd met Hendri. We wonen samen met onze twee Yorkshire Terriërs, Diesel & Max die eigenlijk stiekem de baas zijn in huis maar dat proberen we ze niet te laten weten! 😉 Diesel hebben we inmiddels al weer 9 jaar geleden uit Zeeland opgehaald! We waren toen zo gek dat we met onze rode Fiat Sceicento de 3 uur rijden er voor over hadden, om 15 min met hem te knuffelen haha. ( Geen dag spijt van gehad! ).
Door mijn ziek zijn was Diesel best wel serieus geworden, waardoor we 2 jaar geleden Max opgehaald hebben in Aalten. Ik had Hendri niet verteld dat Max die avond al mee zou komen, maar ik had alles goed voorbereid en het is gelukt om Hendri met de mond vol tanden te krijgen haha. Samen met de twee gaat het gelukkig hartstikke goed en hebben we bereikt wat we wilden! Diesel is weer hond en is in z’n tweede jeugd beland haha.
Max is wel een beetje knullig en zijn zwaartepunt ligt heel erg raar, maar het is ook zo’n schatje! Binnenkort komt er wel een hondentrainer bij, om een paar issues aan te pakken en ik hoop dat dat hem rust geeft! Want we willen het beste voor deze twee! We hebben verder geen kinderen en ik wil niet zeggen dat de hondjes, kinderen vervangen, maar ze horen wel bij de familie en zijn ons alles!
Het niet hebben van kinderen is bij ons een bewuste keuze geweest! We wilden ze voor het ziek zijn wel graag, maar als je te horen krijgt dat je palliatief ziek bent, is het egoïstisch om toch kinderen te proberen te krijgen. ( vinden wij!! ) Een kind op laten groeien zonder moeder en met de drukte van de zaak is dat gewoon weg niet eerlijk. En hoe oneerlijk dat het ook is, wij hebben er inmiddels vrede mee! We hebben de hondjes en kunnen gaan en staan waar we willen, en dat is ook een hoop waard, vooral in onze situatie!
Naast het ziek zijn, wat natuurlijk grote impact heeft en heeft gehad op ons leven, hebben we ook een Meubelmakerij. Voorheen deed ik hier de lak werkzaamheden ( kleuren & lakken ) Maar het fysieke gedeelte lukt helaas niet meer, dus stort ik mij nu op de administratieve kant, wat ik voorheen ernaast en ertussen door deed. Ik vind steeds een betere balans tussen het ziek zijn en het werk. Dat heeft wel een paar jaar geduurd! Er is helaas geen handleiding hoe je de dingen moet gaan aanpakken als je palliatief ziek wordt maar het lukt steeds beter gelukkig.
De afgelopen twee jaar hebben vooral bestaan uit veel ziekenhuisopnames in het UMCG. En hoewel ik daar altijd super verzorgd ben door iedereen, ben ik wel heel blij dat ik nu in afwachting van de operatie, thuis kan zijn met de Morfine pomp en de hondjes bij me! Gewoon m’n eigen ding kunnen doen, wanneer ik het wil en hoe ik het wil! Dankbaar dus dat dit tegenwoordig mogelijk is!
Momenteel lig ik veel op bed omdat ik dus in afwachting ben van een galblaasoperatie. Ik moest dus opzoek gaan naar nieuwe dingen om te doen om de tijd te doden en dat lukt me aardig door heerlijk creatief bezig te zijn. ( zie de Crea Bea pagina ). Ik begin te merken dat dit mij wel ligt en dat ik er ook wel goed in begin te worden! En het voordeel nu is dat ik veel tijd heb, dus veel kan oefenen! Ik merk wel dat ik liever op projecten werk dan zomaar uit de losse hand, dus heb je zelf geen tijd en zie je iets leuks, vraag me gerust! Als mijn gezondheid het toelaat en ik de tijd heb, doe ik dat graag! Stuur me dan even een berichtje of een appje.
Een tijdje geleden heb ik van mijn oom en tante een scootmobiel gekregen. Hij stond bij hen maar in de schuur en na het vervangen van de accu, rijdt het ding als een zonnetje en ben ik er heel blij mee! Ik maak er vaak gebruik van als we toch een dagje op pad kunnen en het maakt dat ik daar mijn energie niet aan kwijt hoef en kan focussen op de belangrijkere dingen! Herinneringen maken! Naast de scootmobiel heb ik ook nog de rollator voor kleine afstanden.
De laatste tijd probeer ik hier zoveel mogelijk gebruik van te maken, om de spieren weer een beetje te kweken voor de operatie. Via Twitter heeft een hele lieve vrouw een bordje gemaakt voor op de scootmobiel met “Kaatje on Wheels”. Super leuk! En we hebben er wat knuffels aan gehangen. Als het dan toch moet, dan maar leuk maken!
We hopen dat na de operatie we ons leven toch weer een beetje op kunnen pakken en leuke dingen kunnen gaan doen! We mogen graag naar Duitsland gaan of kastelen bezoeken in de omgeving of ergens in Nederland en er een overnachting van maken. Vorig jaar hebben we een goede periode de auto route tochten ontdekt. En zijn we door heel Gelderland gereden. Dit was super leuk en we hopen als het weer beter gaat, de andere routes ook nog te kunnen gaan rijden! Je ziet zoveel leuke plekjes die je normaal niet ziet! Echt een aanrader, vinden wij! Daarnaast mogen we graag een middag door de kringlopen lopen en vinden vaak nog wel leuke kleine frutsel dingetjes maar gewoon rondlopen en kijken is ook helemaal goed! Daarnaast willen we heel erg graag nog naar Ierland! We hebben de afgelopen jaren Engeland en Schotland bezocht en zijn verliefd geworden daar op letterlijk alles! Het lijkt er allemaal net wat blauwer en groener en de mensen zijn relaxed en zo beleefd, daar kunnen we hier in Nederland nog een voorbeeld aan nemen! Zelf dat het met mijn gezondheid niet al te best was, hebben we zoveel kunnen zien en doen! Het zal alleen even aanpassen zijn dat we niet meer zomaar op de dolle pof ergens naar toe kunnen, het zal een hoop geregel zijn en een beetje op vaste plekken, maar dat hebben we er beide graag voor over! Maar we gaan ervoor dat dat nog gaat lukken!
Nou er komt toch weer meer uit m’n vingers dan ik van te voren had gedacht dus sorry voor het boekwerk, maar ik denk dat jullie nu wel een beeld hebben van wie ik ben. 😉