Zoals ik al zei was ik vanochtend al erg moe door de Merries! Het blijft een dingetje de laatste tijd en zo mega levensecht dat je er bang van wordt om te gaan slapen. Het was wel fijn dat ik daarna nog even rustig geslapen heb tot 7 uur. Hendri was al beneden dus samen even wakker geworden. Rond een uur of 8 even in bad geweest voor de spieren en om half 9 stond ik fris & fruitig beneden. Merk vandaag nog wel dat ik heel moe ben maar met de pijn gaat het weer beter dan gisteravond! Vandaag blijf ik wel rustig aan doen. Om half 10 was Krista er voor onze koffie date en even fijn bijgekletst! We ervaren veel dingen even hetzelfde en het is fijn om niet uit te hoeven leggen wat je precies bedoeld. 🫶 In de tussentijd zijn ook de dames van Tactus er geweest voor de medicatie. En voor het eten even m’n rust gepakt zodat ik vanmiddag met Hendri richting Enschede kon voor het Adviesgesprek bij Het Roessingh. En ik was heel erg enthousiast over het traject en voelde me heel erg gesterkt door alle goede aanbevelingen die Het Roessingh heeft, maar sorry dat ik het zeg en het spijt me voor mij heel erg, maar wat een aanfluiting! We zijn letterlijk nog geen 5 min binnen geweest en stonden weer buiten. De arts sprak zichzelf weer tegen en ik baal gigantisch en het maakt me ook verdrietig. Als ik erop sta, zetten ze me wel op de wachtlijst, maar als zij er niet met dezelfde enthousiasme ingaan zoals ik dat wel doe, gaat het me dan helpen? Ik had een enorm prettig gevoel bij de psycholoog van de intake en ik weet ook uit eigen ervaring dat die klik zo belangrijk is, ook voor de fysieke opbouw. Ga ik voor wat ik voel dat mij verder gaat brengen en neem ik dan deze arts voor lief of zoals het nu even een beetje voelt, gooi ik de kop krang en zeg ik “laat maar, ik zoek het zelf wel elders uit” en erop vertrouwen dat het ergens anders ook net zo goed komt…
Ik ga dit even laten bezinken en wacht o.a. de afspraak met de huisarts af. Heb wel elders al de afspraak gemaakt voor een intake bij een Oncologie Fysio. Stilstaan en niks doen is geen optie! Het is zo kloten dat dit traject gewoon echt precies is wat ik nodig heb en het nergens anders op deze manier tegenkom… Het gaat wel om mijn toekomst!
Genoeg om over na te denken en vanavond lig ik vooral uitgeput op de bank… ze had me beter kunnen bellen of zelfs mailen was ok geweest… 1,5 uur in de auto en tig formulieren invullen en zelfs nog een foto maken om in 5 min weer buiten te staan omdat de arts niks wil met slappe excuses, was het het niet waard! Als ze dan nog mee had gedacht hoe verder, zoals ik heb gehoord dat wel besproken is.. het sterkt ons wel dat de oncologie verpleegkundige ons hier vrijdag al op heeft voorbereid! 9 van de 10 patiënten die het UMCG doorstuurt naar vergelijkbare revalidatie centra’s krijgen met hetzelfde te maken en dit nu zelf meemakend maakt me heel erg boos en verdrietig!
