Vandaag was een lange dag met positief nieuws waardoor ik er relaxter zat en de dag vloog om! Thuis lag het er op een gegeven moment het er zo bij! Het is zo’n schatje!
De chaos in Groningen op de weg viel mee maar wel een lange omleidingsweg, voor m’n gevoel totaal door de buitenring van Groningen, maar kan dat ook faliekant mis hebben want ik heb geen richtingsgevoel. 🤣
Bij het bloedprikken was het druk en had nog 20 mensen voor me, maar ze kunnen daar zo goed en meestal met veel prikken dus je hoeft nooit superlang te wachten en dat is fijn. Een uur na het prikken is de afspraak met of de Oncoloog of de Verpleegkundig Specialist. Hier heb ik altijd zo de zenuwen voor. Is het goed , is het weer fout? Wat gaan we te horen krijgen? Als het mooi weer is, proberen we altijd buiten te wachten maar bij slecht weer is “de Stee” echt een fijne plek om te wachten. Het is een soort huiskamer gevoel en dat is prettig bij een hele dag in het ziekenhuis zijn.
Sophie stond ons lachend op te wachten en dat is tot nu toe het teken geweest dat we de zorgen konden laten varen en jahoor ook vandaag was alles heel positief! 🙂 De bloedwaarden zijn sinds 2021 niet zo goed geweest en dat is super goed nieuws maar ook weer hier denken we dat de Morfine toch ook een groot aandeel in heeft gehad, t.o.v. 4 weken geleden gingen de waarden van boven de 300 naar nu 70 en dat is fantastisch. En na nog even uitgebreid gepraat te hebben gingen we blij weg. Weer aan de andere kant van het ziekenhuis even lekker buiten gezeten en rond 1 uur hebben we ons gemeld op de dagbehandelopname. Toen ik gesetteld was, is Hendri even Groningen in gegaan en dat bleek maar goed ook want waar de laatste 2 keer de partner er weer bij mocht zitten, is dat nu vanwege Covid weer teruggeschaald naar dat het niet mag. Niet voor niks dus dat we nog steeds voorzichtig zijn.
Weer een chemo foto voor in de collectie. Heb nu alle 15 foto’s en het blijft interessant om de verschillen in uitstraling te zien gaande weg.
De weg naar huis begon de Dexametason al te werken en hoewel ik doodop was heb ik de klep bijna niet dicht gehad onderweg. Vanavond waren Hendri en ik aan het praten over vanmiddag en hoorde mezelf ineens zeggen, “Het is er toch, dus ik kan er maar beter weer het best er van maken.” Die kwam wel even binnen! Ik ben een beetje m’n (soms bijna manisch 🤭) positieve instelling kwijt aan het raken en ik hoop dat dit het ommekeer moment is die ik even nodig had. 🤞
