Gisteravond zoals ik ook had gezegd ben ik iets over tien naar bed gegaan. Weer een hele stap want normaal zou ik het zeggen en vervolgens pas om half één in bed liggen. Tot vijf uur redelijk geslapen, vanaf toen veel wakker. Heb Hendri en Buurtzorg niet gehoord dus toch wel vrij diep tussendoor.
Terwijl ik om acht uur naar beneden loop bedenk ik mij dat Tactus vanochtend niet om acht uur komt, maar dat dit maandag is en nu ben ik gelijk een beetje in paniek want had gisteravond willen bespreken! Ze komen alsnog vandaag wel rond half 11 maar nu ga ik weer malen en angst zaaien in m’n hoofd…
Ik had zoveel angst voor wat komen gaat gisteravond dat ik niet meer wilde. Met heel veel moeite dit aan Hendri verteld maar die begreep niet direct wat ik bedoelde waardoor ik het moest benoemen, wat mij even niet helpt. Daardoor was Hendri bezorgd en ik voelde me kut. Helaas kon ik Tactus niet meer bellen om 21.00 uur en het HIC team kon ik niet bellen, de drempel is toch te hoog na het laatste voorval en wilde niet na de tijd opnieuw in crisis schieten en tot middenin de nacht opzitten. Het uitspreken gaf wel even ruimte om dom tv te kijken samen. Devil Wears Prada heb ik al tig keer gezien dus dat was even goed. En Hendri vind dat niks maar vond dat prima als t mij helpt.
Het zal vast niet kunnen, maar ga straks als Tactus er is toch vragen of ik niet vandaag al kan komen! Ik zie als een berg op tegen dit weekend na de gedachten van gisteravond. Maar misschien kan Susanne mij straks geruststellen. Het weekend toch nog thuis zijn met ons vieren zou ook wel heel fijn zijn. Ik vertrouw mezelf gewoon echt even niet en ik kan dit echt niet steeds bij Hendri dumpen.
Het is zo dubbel allemaal en verwarrend! Ik zie zo op tegen vandaag! Ik ga zo eerst maar m’n opstart doen en dan douchen en aankleden. Ga vandaag maar proberen verder te gaan met foto’s uitzoeken. Dat hielp gister goed om de fotos van ons, de hondjes, vrienden en dagjes weg te zien. Misschien denk ik weer te zwart/wit en kan ik straks een oplossing verzinnen met Susanne waardoor ik wel gewoon lekker dit weekend nog thuis kan blijven zonder teveel angst!
Ook de strijd met de Morfine is alweer een uur gaande.. Na het zetten, baal ik gelijk van mezelf dat ik niet even gewacht heb en wil alles in me de volgende alweer zetten. Onbegrijpelijk dat die kut ampullen dit kunnen veroorzaken! Ik zoek de schuld niet meer bij mezelf gelukkig. Het is allemaal de schuld van die klote kanker! Hendri is zo lief voor me! Het gesprek dat we samen met de HIC verpleegkundige hebben gehad heeft bij mij in ieder geval veel goed gedaan!
we gaan maar weer kijken hoe vandaag loopt! Nu nog even bij de kachel zitten en dan aankleden. Mama gaat straks mee naar de winkel om boodschappen te doen, verder staat er niks gepland.
