Wat een dag alweer tot nu toe…. Ik ben vanochtend na het ontbijt begonnen met een 10 min gesprek die op het bord vermeld was. Er is vandaag dus een Sociaal werker en die leek dat wel een goed idee voor mij. En dat heeft ze heel erg goed gehad want ik vind het vaak nog te moeilijk om naar ze toe te gaan om te ventileren! We hebben heel fijn gepraat en ze gaat rapporteren dat de verpleging mij daar een beetje aan gaat helpen herinneren om te doen.
Ik mocht vanochtend om 10.00 uur gewoon m’n injectie hebben ondanks dat die van 08.00 uur later was. Het ligt er dus heel erg aan wie er is van de verpleging. Dit geeft mij ook weer onrust want eenduidigheid is nu heel belangrijk voor me! Het zelfde geldt voor het injecteren zonder toezicht. Na een vraag van mij laten de meesten mij gewoon m’n ding doen op m’n kamer op twee verpleegsters na. Deze zijn ook niet altijd even prettig in het algemeen en voel me heel gecontroleerd door hen. Maar goed ik moet het er maar mee doen! Ik ben nog wel heel opgelucht dat ik gister gevraagd heb om de regie van het klaarmaken over te geven want het Morfinemonster schreeuwt de hele dag al dat ik het terug moet draaien… Dit heb ik aan zien komen dus heb ook aangeven dat als ik erom vraag het zo te laten daar niet mee akkoord te gaan! Ik moet hier door heen om uit m’n patronen en routines te komen! Ik schreeuw dus al de hele dag terug! Het lukt vandaag niet echt om de tijden uit te stellen en heb geaccepteerd dat het vandaag even zo is en dat is goed! Morgen weer een dag en anders overmorgen!
Ik heb heel erg veel moeite met het accepteren dat ik ziek ben en dat ik niet alles meer kan zoals voor de kanker toesloeg! Het veroorzaakt heel erg veel paniek, vooral vandaag en heb al meerdere gesprekken gehad met de verpleging hierover en hoe ik hiermee worstel. Er is geen standaard manier om te leren accepteren en ik zal moeten uitzoeken hoe ik er vrede mee kan hebben en heb er hier de tijd voor om dat uit te zoeken zonder de druk van buitenaf! Ik krijg vaak tips mee vanuit de verpleging en sommige dingen werken en andere niet en zo gaan we kijken of we eruit kunnen komen!
Ik heb al een hele goede eerste stap gezet door de rollator weer te gebruiken! Als ik pijn heb of als ik wankel op de benen sta is het zo fijn om m’n racemonster te hebben ter ondersteuning bij wandelen of om even op te zitten. Ik heb me dan ook echt voorgenomen om hem thuis ook echt meer te gaan gebruiken! Ook wil ik als ik thuis ben goed met Hendri gaan kijken wat ik nog kan doen, hoelang ik het kan doen en hoe we ervoor gaan zorgen dat ik niet weer over de streep ga zodat het weer mis gaat! We hebben samen wel laten zien dat we sterk staan, dus hier gaan we ook zeker wel uit komen!
Ook vandaag werden er weer kaartjes gebracht, Jippie!! Het maakt dat ik elke keer weer een grote glimlach op m’n gezicht krijg van alle Winnie’s en ook de andere kaarten die ik krijg natuurlijk niet te vergeten! De kastzijkant wordt elke dag een beetje voller en het is fijn om op rotmomenten even jullie lieve en bemoedigende woorden te lezen! Het doet me zo goed en ik ben jullie heel dankbaar dat jullie blijven sturen!
Als het goed is kunnen Hendri en m’n ouders er elk moment zijn dus ik ga nog even een sigaret roken en een bak koffie drinken! Ben nog steeds een beetje zenuwachtig maar kijk er vooral naar uit!
Ook vandaag zie ik weer een beetje mezelf! En hoewel m’n ogen nog wel genoeg laten zien ben ik blij met deze! Terug naar mezelf <3
Fijne zaterdag nog voor jullie en tot later!