Leeg!

Ik voel me leeg en verloren vandaag! De tranen lopen bijna non stop over m’n wangen. Ik wil weg! Weg uit dit bed, weg uit dit huis, weg van alles en even gewoon mens zijn! Ik voel me al tijden geen mens meer om heel eerlijk te zijn. Ja, ik maak van elke dag wat en ja ik vind het leuk en ja de tijd gaat er snel door, maar eerlijk…. Het verveelt! Elke dag hetzelfde riedeltje, elke dag de zelfde vragen “Nou hoe gaat het nu”, “Wat wil je eten”, “Ik vind het zo knap hoe je het doet” en ga zo maar door…. Hartstikke lief natuurlijk, laat ik dat voorop stellen. Maar zo gaat het al weken, zo niet maanden! Wanneer wordt alles nou weer eens normaal? Maar gister besefte ik het me ook al… Niks wordt weer normaal. Ook als ik hersteld ben van de operatie, is de kanker er nog steeds, moet ik nog steeds elke 5 weken kuren en zullen er weer andere medische obstakels volgen… Ik stel mezelf vandaag heel erg de vraag.. Wil ik dit nog wel? Euthanasie is iets wat de laatste dagen weer veel door mijn hoofd spookt! Hoe fijn zou het zijn om echt rust te hebben? Niks meer voelen en niks meer denken?

Wees gerust…. Terwijl ik dit soort dingen denk en voel, is er ook een hele andere kant! Die weet dat ik hier door ga komen qua herstel, die weet dat er echt wel weer rustig vaarwater komt en die ook weet dat welk obstakel er in de toekomst ook komt, ik die wel kan tackelen en er een oplossing voor verzin tot het allerlaatste uiterste! Want ik wil leven! Ik heb Hendri, ik heb de hondjes, ik heb mijn familie en last but not least, al onze lieve vrienden, kennissen en mensen uit het dorp die op de hoogte blijven via hier m’n blog en het kerkblad. Ik ben blij met de creatieve ik die aan het ontwikkelen is en zoveel dingen leuk vind en er ook goed in blijk te zijn. Ik kijk er naar uit om komende zomer op de rommelmarkt te staan bij de Brinkdag om te kijken of ik wat van wat ik heb gemaakt kan verkopen, gewoon voor de fun en ik leer zoveel van het creatief zijn en het ene na het andere idee stroomt binnen waardoor ik continue tijdgebrek heb haha want naast dit alles, regel ik ook nog van alles voor de zaak. Wat ik ook heel leuk vind om te doen!

Vandaag heb ik gewoon echt mijn dag niet en komt alles even samen…

Laat ik bij gisteren beginnen! Zoals ik in mijn laatste blog zei, wilde ik graag even naar Groenrijk voor wat plantjes. Hendri heeft me uiteindelijk overtuigd om mee te gaan en ondanks hoe ik me voelde, was het even heerlijk om daar tussen de bloemen & planten rond te lopen met de rollator! Ik zie er niet spectaculair uit maar ik blijf van dit soort momenten foto’s maken. Zo ben ik en zo blijf ik!.

Afgelopen week zat ik zo’n beetje continue naar de hoek bij de tv te kijken en wilde daar graag hangplantjes hebben aan het plafond. We hadden zoiets vorig jaar al gezien en het is al die tijd door mijn hoofd blijven spoken. Uitgerekend die potjes en hangers waren op, op één klein potje na. We wilden net gaan vragen of ze deze nog konden nabestellen en toen zagen we beide tegelijk deze knapperds en die konden we gewoon niet laten liggen! Zo leuk, nu ze hangen!

Voor we bij de kassa kwamen zag ik ook nog deze oranje vaas en ondanks dat we er al twee van hebben, ging deze ook mee want de Paastak stond nog steeds op de blauwe vaas uit de keuken en is ook al de hele tijd een doorn in m’n oog. Bij de hangende bloempotjes, waren ook nog andere groottes te verkrijgen en heb ook nog twee kleintjes meegenomen voor bij het dressoir voor waxinelichtjes. Zo komt het ook nog weer een beetje terug in de woonkamer.

En we hebben ook een pot gevonden voor de plant in de keuken die we een paar weken geleden gekocht hebben en ook die ging dus mee. Ook het plantje voor op mijn bureau was zo gevonden en lijkt weer heel erg leuk. En omdat we toch bezig waren ook de twee plantjes in de open kasten vervangen want die hadden hun beste tijd wel gehad! Hendri wil de oude nog proberen om boven nieuwe leven in te blazen haha maar we zullen zien. Tijdens al mijn opnames hebben ze van iedereen een beetje teveel water gekregen hihi. Het viel me al mee dat alleen deze twee het niet overleefd hadden. Maar goed, Hendri doet z’n best maar boven!

Het was weer een rip uit ons lijf, al viel het me nog mee en we hadden net een meevallertje gehad dus dat scheelde weer en laten we elkaar niks wijsmaken. We zitten ( naja vooral ik ) veel thuis en wil het dan in ieder geval wel gezellig hebben en me er prettig voelen! En dat doe ik want ik ben onwijs blij met ons paleis en trots op wat we er van gemaakt hebben!

Maar goed eenmaal thuis moest ik eerst weer plat natuurlijk want het was een behoorlijke aanslag op m’n lichaam en op de pijn. En terwijl Hendri met de hangende plantjes bezig was en we gewoon aan het praten waren, viel ik dus gewoon keihard in slaap…. Dat gebeurd de laatste week wel vaker hihi. Een uurtje later werd ik wakker en alle moeheid kwam eruit helaas. Hendri was nog even weeksluiting gaan houden en ik viel om de 10 min even in slaap voor een kwartiertje á 20 minuten.. en zo ging het eigenlijk de hele avond. We hebben wel nog een aflevering van S.W.A.T. kunnen kijken. ( Laatste seizoen ) maar om 21.00 uur was de koek echt op en sliep ik echt. Nog boven de deken omdat ik gewoon niet meer de puf had onder het dekbed te kruipen. Ik werd om 22.30 uur weer wakker, toen Hendri weer op het punt stond om naar bed te gaan. en ik nog steeds half slapend, even naar de w.c. gegaan omdat ik nodig moest plassen en terug in bed fijn onder het dekbed gekropen. Tabletten ingenomen, nog even 20 minuten op de mobiel en vertrokken was ik.

Om half 3 begon de ellende! Ik werd wakker en was echt wakker, wakker. Niet zo gek natuurlijk en had ik rekening mee gehouden en ik voelde dat de darmen weer op gang kwamen dus de koffiepot aangezet want ik wist dat het klaar was… Na de 2e bak koffie kwam er zo mega veel ellende uit me dat ik er een beetje bang van werd en me echt niet lekker voelde! K was ook koud en bibberig en ben maar weer snel in bed gedoken. Ik mocht nog Bolussen dus dat ook gedaan maar helaas hielp dat niet erg veel. En weer van de een op de andere seconde ben ik weer zo moe geworden ( Ja ondanks de inmiddels 3 bakken koffie ) dat ik binnen no time weer knock-out was! Tussendoor nog 1 of 2 keer wakker geworden en zo weer verder geslapen en toen was het ineens half 7 ’s ochtends.. Door de extra rust, werden de darmen ook weer actief en echt waar ik overdrijf niet als ik zeg dat ik nog zeker 5 keer ben geweest met mega veel output…. Ik riep al de dagen ervoor al tegen Hendri dat ik voelde dat er elke keer niet alles kwam, en dat bleek dus ook maar weer en die schade is vanochtend goed ingehaald! Het lucht op maar het doet ook veel met m’n darmen want het was echt veel en vraag me ook echt af waar het blijft daar vanbinnen… Nu de hele dag rommelt het daarbinnen, bewegen de darmen alle kanten op behalve de goede, heb ik krampen, laat ik scheten die mezelf bijna vergassen en heb ik daardoor vandaag weer totaal geen positie…. Ik zit mezelf dus goed in de weg! Ik denk ook dat ik maandag de oncoloog ga bellen om de chemo kuur een week later te laten plannen. Als ik me nu al weer op de kuur van vrijdag moet voorbereiden terwijl ik nog niet stabiel ben ’s nachts en met ook de darmproblemen komt dat vrijdag nooit goed. En er kan ook geen indicatie voor een bed afgegeven worden dus ik zou hoogstwaarschijnlijk dan ook nog in de relaxstoel moeten zitten. Op zich ook wel comfortabel normaal gesproken, maar nu niet erg handig.

Ik ben een beetje van dit aan het doen, dan een beetje van dat en het helpt wel om de tijd door te komen, maar ik ben vandaag eigenlijk gewoon diep en diep verdrietig. Heb je eindelijk een keer weer een goede dag gehad, krijg je deze ellende weer…..Net een BOEM momentje met Hendri gehad, die vandaag ook niet lekker in z’n vel zit en moe is en verrekte last van z’n heup heeft sinds gisteren en de hele situatie is gewoon even zo heel erg kloten en deprimerend!

Ik merk wel weer dat het nu even van me af typen het goed doet! En misschien deel ik wel teveel met jullie, ik weet het niet. Maar het helpt me. En de wereld mag wel weten dat palliatief ziek zijn moeilijk is. Voor mij, voor de mensen om me heen en de keiharde realiteit is gewoon wel hoe ik het hier allemaal deel met jullie. De ene dag gaat goed, de andere gaat kloten. Op de goede dagen kan het binnen seconden omslaan en ook op de slechte dagen kan er iets gebeuren dat het toch weer een goede dag wordt… Het is eeuwig puzzelen en zoeken en aanpassen en het vraagt gewoon ontzettend veel van ons alle twee! Dat we soms even botsen is dan heel logisch. Hendri heeft zijn frustraties omdat hij het beste voor mij wil en ik heb mijn frustraties omdat ik en het beste voor mezelf wil en Hendri meer gun dan dit. Het is voor beide gewoon moeilijk en er is nog steeds geen handboek dus ik ben wel gewoon trots op ons en hoe we het toch elke keer weer flikken om met een knuffel en een zoen de dag af te sluiten. Dat is liefde en daar hebben we beide genoeg van voor elkaar!

Maar ondanks de harde woorden soms en de hele moeilijke momenten, blijf ik ook dankbaar voor wat wel goed gaat! Na 10 jaar samen komen we overal uit. En het ziek zijn… Ja hoe kloten ook, het blijft bestaan in ons leven en we kunnen niks anders dan blijven leren om niet te ver vooruit te kijken, ons aan te passen aan de situaties en het er beste van te maken! En gelukkig lukt ons dat meestal ook goed! En dit soort dagen…… Snel door naar morgen en vergeten! En daarnaast ben ik ook dankbaar voor alle mooie en bijzondere gesprekken die ik regelmatig met mensen heb sinds het ziek zijn. Dat is met zowel vrienden, bekenden als vreemden! De gesprekken gaan zoveel dieper als je merkt dat er in ieder huisje een kruisje schuilt. Wees daarom een beetje lief voor elkaar en maak eens wat vaker een complimentje of bied aan ergens mee te helpen. Een klein gebaar kan zoveel goed doen op een dag! Zo ervoer ik ook gisteren weer, toen de deurbel ging en deze mooie bos bloemen bezorgd werd door kennissen.

Liefs en knuffel van mij.