Hersenspinsels blog ~ Operatie / Herstel

Even een blog zonder foto’s en vooral even om lucht te creëren in de bovenkamer….

Nu ik ’s nachts zo vroeg op ben en het dan goed gaat, is de middag nu al een paar dagen een grote domper! Rond een uur of 12 begint het… Ik wordt moe, krijg meer pijn en raak prikkelbaar! De operatie voelt vanmiddag even als één grote vergissing! Het herstel leek vorige week heel erg goed te gaan, maar sinds vrijdag is de pijn echt killing overdag nu ik zo vroeg op ben! En iemand van jullie zei het heel mooi dat de eerste dagen adrenaline zijn omdat je de pijn niet meer voelt waar je voor geopereerd bent. Maar dan komt het herstellen van wat al een ziek lichaam was, dus dubbelop. En zo voelt het inderdaad de laatste dagen ook! Ik weet ook wel dat de operatie nodig was en ik weet ook zeker dat ik over een tijdje hierom lach en zeg “Ha, wat ben ik blij dat ik het gedaan heb!” Het is nu gewoon even alles tegelijk en anders en daar kan ik niet zo goed tegen zoals jullie weten.

Iedereen roept nu lekker naar buiten, in de tuin, naar het bos, lekker een terrasje pakken… En ik… Ik verplaats m’n lichaam 1 mm en crepeer weer even van de pijn tot ik de juiste positie weer heb. Dat helpt ook totaal niet! En ja ik kan wel gaan bellen met de HAP, maar dan zou ik toch naar Groningen moeten om daar te horen wat ik al weet… Geen koorts, zuurstof goed, bloeddruk goed, hartslag goed. Wonden zien er goed uit, het hoort erbij…. Wat in mijn geval anders is en waardoor het ook extra heftig is, is dat er gesneden is in gebied waar ook tumoren zitten. Ik moet hier echt even door heen! Ik zou kunnen bellen om de morfine pomp weer een standje terug te zetten, maar het is me de strijd die dat gaat kosten niet waard vandaag! Laat mij maar even lekker aanmodderen en dan komt het met een paar dagen wel goed! En het gaat ook wel beter! Ik moet me er even aan overgeven dat m’n slaap/wakker ritme even verstoord is. Ik maak door de dag heen steeds slaaprondes van zo’n 1,5 uur. Vorige week kon ik, omdat ik altijd wakker wordt met pijn vrijwel direct bij bolussen zodat ik daarna m’n dingen rustig kon doen. Nu staat de bolus op 2 uur en moet ik dus een half uur wachten waarin de pijn nu de kans krijgt om heftiger te worden, waardoor ik aanspan en paniekerig wordt en het kwaad dus geschiedt. Nu ik dit weet kan ik er wat mee en we zijn vanmiddag een beetje aan het experimenteren! In de nachten kan ik echt wel verschil merken dat het elke dag wat beter gaat! En daar moet ik nu maar even op focussen. Het ritme komt wel weer naar mate ik steeds meer kan en actiever wordt.

Wel ga ik morgenochtend de urine even laten controleren. Ik heb een sterk vermoeden dat ik een blaasontsteking heb door de blaaskatheter die geplaatst is tijdens de operatie. Ik heb dat vaker gehad en ben daar heel erg gevoelig voor. De reden dat ik het denk is omdat ik te laat voel dat ik moet plassen waardoor er veel druk op de blaas komt en het echt pijnlijk wordt. Dit zakt na leegloop ook niet echt snel af! Ook moet ik vaak plassen en veel. Dat zijn bij mij vaak tekenen dat ik het heb. En gelukkig kan als het goed is de assistente het zo testen. Maar even iemand vragen het af te geven morgen. Maar ik weet het bijna wel zeker! Weet ook zeker dat als dat verholpen is, het zitten ook beter zal gaan. Door de druk beland ik nu toch steeds weer liggend in bed.

Het blijft zoeken en een puzzel. Maar ik kom er wel uit en als we eenmaal de juiste flow te pakken hebben, gaat het ook allemaal stukken sneller. Voordeel dat ik mezelf en mijn lichaam wel heb leren kennen de afgelopen 5 jaar! Maar vervelend is het nu wel. Ik wil graag elke dag wel iets positiefs zien in de dag, maar heb wel een beetje onderschat wat de operatie en het herstel, mentaal met me doen! Gelukkig kan ik hier heel goed m’n ei kwijt en loopt de emmer daardoor niet over waardoor er geen paniek meer komt of is.

Voor Hendri is het wel ook heel lastig om even met me om te gaan! Ik kan super vrolijk zijn, ineens slapen of een mega kort lontje hebben. Er zit even niks meer tussenin. Gelukkig kan hij het tot nu toe wel hebben en ben ik hem heel dankbaar voor hoe hij z’n best doet! Ik moet voor nu gewoon even m’n 2 uurlijkse timeloop in van slapen, medicatie, wat doen, slapen, medicatie, wat doen en dan komt het helemaal goed, hoe saai dat dat ook is. Gelukkig heb ik genoeg projecten om de afwisseling te halen uit het dingen doen en slapen kan ik momenteel als geen ander en heb ik ook gewoon even nodig!

Ik was met een ansichtkaart bezig die ik vanmiddag zwaar heb vernacheld.. Na even uithuilen gaan we daar morgen maar weer opnieuw mee beginnen en tegelijk de foutjes die er al in zaten corrigeren! Al was dit eigenlijk al de correctie op een andere kaart haha… Hoort bij kunstenaar zijn zegt Hendri! Naja dat neem ik dan maar van hem aan!