Een nieuw soort stress & spanning!

Er raast een wervelwind door m’n hoofd met een categorie waar je u tegen zegt! Ik heb vandaag een stress en spanning gehad die ik nog niet eerder zo ervaren heb! Echt verschrikkelijk hoe het UMCG dit heeft aangepakt!

Het begon vannacht al goed. Ik werd dus blijkbaar om 00.15 uur wakker en was in de veronderstelling dat het 5 uur ’s ochtends was. Ik heb gewoon m’n koffie gezet, m’n ochtendklusjes gedaan op de automatische piloot , koffie gepakt en weer terug in bed gaan liggen om rustig wakker te worden. En ik kijk op de klok en verdorie het is gewoon nog maar 00.15… Daar zat ik dan met m’n goeie gedrag om middernacht aan de koffie wakker te zijn. Het probleem is dan als ik koffie op heb, sta ik aan en ga ik niet meer uit de eerste tijd…

Dus tja wat moet je dan? Juustum, verder gaan met foto’s uitzoeken… Max en Diesel vonden het in ieder geval helemaal niet erg, want die hebben prins heerlijk bij me gelegen op bed vannacht. Ik had heerlijke achtergrond muziek met twee snurkende tevreden hondjes naast me. Ze snurkten nog net niet synchroon haha.

De tijd ging verrekte snel voorbij door het uitzoeken en rond half 6 werd ik eindelijk weer een beetje moe en was de koffie uitgewerkt. Om half 7 ben ik nog even weer in slaap gevallen maar toen maakte Hendri me om half 8 voorzichtig wakker omdat Buurtzorg er al was voor het uitlezen van de Morfine pomp en het vervangen van de vlindernaald. Het viel me mee hoe uitgeslapen ik me toen al voelde! Nog wel even 2 bakken koffie erin gegoten en moet eigenlijk zeggen dat het qua moeheid vandaag gigantisch mee viel na maar totaal 2 uur geslapen te hebben. Zo rond een uur of 4 merkte ik dat nu de knolletjes wel op beginnen te raken. En dan heb je ook nog zo’n dag als ik vandaag heb gehad! Ik heb me vandaag afgezonderd van de buitenwereld en ben de hele dag bezig geweest met de nieuwe website voor de zaak. En dat was nodig! Want jeetje wat heeft het UMCG me vandaag wat aangedaan!

Zoals ik gister zei, kwam ik er gister bij toeval achter dat de operatie al gepland was. Ik had nog nergens bericht van gehad en het stress niveau schoot aan alle kanten omhoog! Ik ben fysiek helemaal nog niet zover en ik zou nog 5 weken de tijd hebben om aan te sterken en voor te bereiden! Nu ga ik normaal al niet zo goed op onverwachte verandering, maar deze keer was het echt een hell!

Vanochtend om 9 uur direct gebeld met de oncologie verpleegkundige omdat ik graag de Oncoloog wilde spreken over de datum! Want het is dus al volgende week woensdag! Ik zou mij volgens de brief om 06.45 uur al moeten melden! Ik heb vandaag de hele dag heel erg veel stress gehad omdat ik doodsbang ben dat door mijn nog steeds lage gewicht, de operatie geen succes gaat zijn en ik had gehoopt dat de oncoloog mij een beetje gerust kon stellen, vooral zo vlak voor het weekend en de snel naderende operatie datum! Maar helaas…. Vanmiddag om half 3 werd ik door de oncologie verpleegkundige teruggebeld dat mijn oncoloog mij dinsdag pas kon spreken, en of ik maandag nog even wilde komen om bloed te prikken zodat ze dinsdag ook de uitslag met me kan bespreken. Ik heb wat dat betreft gelukkig kunnen regelen dat ik hier in het streekziekenhuis kan bloedprikken maar ben wel mega boos over dat ik haar dinsdag pas kan spreken terwijl ik mij woensdagochtend vroeg al moet melden voor de opname!

De anesthesist had aangegeven dat zij wilde dat ik de dag voor de operatie al zou worden opgenomen maar daar is dus door niemand iets mee gedaan waardoor dat nu niet geregeld was. Ik moet Octeotride injecties krijgen op de dagen rondom de operatie en dat zou met een schema in het ziekenhuis via het infuus gaan gebeuren. Was dus helemaal nergens bekend… Daarnaast wilde ik haar dus graag spreken over mijn gewicht en of het nu al wel verstandig is om de operatie te doen. En daar bovenop sta ik ineens bij 3 andere chirurgen gepland dan waar ik het gesprek mee heb gehad en waar ik zo’n enorm fijn gevoel bij had waardoor ik de operatie aan durfde! Nu wordt ik geholpen door iemand die ik nog nooit heb gezien of gesproken en die niet weet hoe ik erin sta! Leuk en aardig dat ik hierdoor eerder geholpen kan worden, maar het is niet even voor een gebroken waarvoor ik kom! Er hangt voor mij heel erg veel van af en vooral mijn leven! Tenminste zo voelt het vandaag enorm! Ik heb nu dus heel erg veel angst voor wat komen gaat en hoe goed bedoeld ook, de mensen die nu gaan zeggen dat ik er maar op moet vertrouwen dat deze artsen ook wel weten wat ze doen, ga ik even niet goed op! Ik snap heus wel dat ze verstand van zaken hebben, anders waren ze geen arts maar ik voel me zoals ik voel en ik hoef dat nu echt even niet te horen want angst overheerst veel te erg en door het slechte slapen kan ik al helemaal niks hebben vandaag! En de arts waar we het gesprek mee hebben gehad, snapte mij en waar ik het voor doe, nu ben ik overgeleverd aan iemand die mijn dossier alleen op papier kent. Dus sorry als ik vandaag een beetje kribbig heb gereageerd. Ik ben even alles behalve mezelf! Maar ik kan niet helpen hoe ik me voel en hoe ik op alles reageer en het voelt vandaag heel erg alsof dat er niet mag zijn en dat is verergerd door de mensen die ik van het UMCG aan de telefoon heb gehad!

Uiteindelijk heeft Hendri vanmiddag nog een keer gebeld met het UMCG en het is nu in ieder geval geregeld dat ik mij dinsdagavond om 19.00 moet melden op de opname afdeling en dat ik de injecties volgens schema ga krijgen en m’n lichaam de rust krijgt die het nodig heeft, die het anders door de reis ernaar toe van 1,5 uur niet had gehad. Het schijnt dat ik dinsdagavond de chirurg nog te zien en te spreken krijg en ik moet maar hopen dat het goed gaat voelen! Ik ben dood en doodsbang voor wat komen gaat en ben vooral heel erg bang dat ik de operatie niet ga overleven door m’n gewicht en ik vind het echt heel jammer dat de oncoloog vandaag niet even 10 min tijd heeft kunnen vinden om te bellen en dit te bespreken, zodat ik in ieder geval een beetje rustig het weekend in zou gaan.. Hoe meer stress ik heb als ik de operatie in ga, hoe slechter af ik achteraf ga zijn.

Ik moet het nu maar weer proberen een plekje te geven en los te laten en ik ga dat doen door dit weekend vooral veel afleiding te zoeken in m’n haakwerk en chromebook. Ik hoop dat iedereen me een beetje met rust gaat laten dit weekend, want ik zit even niet op goed bedoelde adviezen en motiverende woorden te wachten. Ik moet even in m’n eigen bubbel zitten met Hendri en de woefies en hopen dat het snel woensdag is geweest en dat ik het achter de rug heb en ga merken dat het het verschil heeft gemaakt waar we zo op hopen!

Want boven water staat dat ik nog lang niet zover ben dat ik de operatie niet ga overleven! Ik hoef alleen maar naar Hendri en de hondjes te kijken en ik weet waarvoor ik het doe en waarvoor ik vecht en er gaat niets of niemand zijn die me gaat stoppen om daarmee verder te gaan! Ik ben er nog niet klaar voor dus het gaat gewoon niet gebeuren. PUNT UITROEPTEKEN!

Maar goed, even kort samen gevat… Ik moet mij dus komende dinsdag om 19.00 uur ’s avonds melden en dan gaat het woensdag gebeuren! De operatie die hopelijk mijn leven weer positief gaat veranderen! De angststem in me roept nu keihard, annuleer alles maar en ga maar door zoals je afgelopen week bezig wat, want ondanks de pijn en ongemakken heb ik deze week wel een heerlijke rust over me heen gehad die ik lang niet heb gehad. Het menselijk brein is echt verwonderlijk wat dat betreft en angst is een hele slechte raadgever dus ik ben vooral bezig nu met die stem negeren en tegenspreken en mezelf positief proberen te houden zodat ik er relaxt in ga dinsdag. Ik verwacht dinsdag nog wel de nodige Lorazepam te moeten slikken om echt rustig te blijven, maar die heb ik dus dat komt helemaal goed. En voor de rest moet ik alles maar over me heen laten komen want ik heb er nu geen controle meer over!

Ik wil jullie allemaal wel heel erg bedanken voor de steun die ik heb gekregen de afgelopen tijd! Zonder jullie was het allemaal veel zwaarder geweest en heb ik weer moed boosten gekregen waardoor we nu zijn waar ik ben! Na de operatie ga ik even rustig de tijd nemen om te herstellen en ik hoop dat jullie er dan ook nog weer voor me te zijn om me daardoor heen te helpen. Want dat het herstel zwaar gaat zijn, dat staat buiten kijf! Maar ik houdt mezelf maar voor dat ik voor vele hete vuren heb gestaan en dat dit er dan ook nog wel bij kan. Ik hoop wel dat het dan voorlopig weer even klaar is en we weer leuke dingen kunnen gaan doen en genieten met en van elkaar!

Ik ben bang dat ik jullie de komende dagen heel erg ga spammen met mijn rampscenario’s die in m’n hoofd gaan afspelen en sorry alvast daarvoor maar jullie kunnen het wel hebben gelukkig hihi.

Voor nu ga ik nog even verder met de website en blijf ik mezelf af leiden tot aan dinsdag! Het is wervelwind in m’n hoofd en door het nu al even van me af te schrijven merk ik al dat ik rustiger wordt dus daar ga ik maar dankbaar gebruik van maken en eerst nog even proberen te rusten!

Fijn weekend voor jullie allemaal en ik hoop dat er leuke dingen op de planning staan! Ik ga dus zoals gezegd lekker aan het haken, tekenen en uitzoeken. En heel veel knuffelen met de Woefies want de gedacht dat ik hen een paar dagen moet missen, is zwaar na 24/7 bij ze te zijn de laatste weken! Uiteraard gaat m’n chromebook dinsdag mee dus ik zal jullie op de hoogte houden van hoe het gaat daar in Groningen!

Liefs en knuffel van mij!