Hoe moe kan een mens zijn zeg? Ik heb vandaag alleen maar de vaatwasser uitgepakt en af en toe in de benen geweest voor beweging, de haard, de hondjes en om te plassen. En ik blijf zo gigantisch moe!
Sinds ikzelf de rust heb, lijkt het alleen maar erger te worden. Als ik echt niks doe en lig, val ik gewoon vrijwel direct in slaap nadat ik een paar minuten m’n ogen amper open kan houden. Ik denk dat ik daarom ook probeer bezig te blijven altijd. Deze week heb ik wel vaker echt bewust even gewoon gelegen. Ik heb het echt gewoon nodig, maar steeds zo bang dat als ik overdag teveel slaap, ik ’s nachts weer niet slaap of zo extreem vroeg wakker wordt omdat ik m’n uren gemaakt heb… Ik weet niet goed wat ik ermee aan moet! ( Nee, ik hoef geen advies! )
Net als dat ik bezig kan zijn en zo ineens zo misselijk wordt dat het voelt alsof ik moet overgeven maar dat niet komt. Wel zit ik dan elke keer met een emmertje paraat!
Of dat ik aan het tekenen ben en m’n vingers ineens beginnen te tintelen en ik dus weer even niks kan…
En wanneer ik even lig of in de auto zit en in de benen ga om “iets” te doen en verga van de pijn, zodra ik overeind sta omdat die galstenen in de weg zitten! De rollator is dan vaak m’n beste vriend omdat ik er even bij kan gaan zitten tot het weer afzakt.
Dat ik in bed, even half zittend wil zitten omdat ik de positie zat ben en druk krijg op m’n middenrif wat of door de tumoren komt of ook door de galstenen. We gaan er na de operatie, hopelijk achter komen! Tot die tijd zal ik regelmatig gefrustreerd zijn helaas.
Ergens heb ik het gevoel dat dit de daadwerkelijke bijwerkingen zijn van de chemokuren, naast de galstenen en dat ik er altijd zo goed doorheen gerolt ben omdat ik altijd bezig was en mezelf nooit rust gunde. Dat kan ik natuurlijk, ondanks alles weer gaan doen, maar dan ga ik weer al de lichamelijke klachten krijgen, die net redelijk stabiel worden m.u.v. galstenen aanvallen, dus dat gaan we niet doen.
Ik denk wel dat ik deze week goed bezig ben geweest met de juiste balans zoeken en vinden voor wat daadwerkelijk kan! Ik geef veel beter m’n grensen aan en luister nog beter naar m’n lichaam! Ik denk dat ik daar verstandig aan gedaan heb, maar ik heb het er mentaal soms wel heel moeilijk mee! Ik moet zoveel inleveren, elke keer weer! En ik houdt mezelf voor dat ondanks het negatieve ik er ook veel voor terug krijg, maar soms is het gewoon even heel terecht Kut!
Ik kan pas echt zeggen hoe het erbij staat, als ik de operatie gehad heb en weet wat er echt nog overblijft aan mankementen! Ik raak stiekem een beetje ongeduldig! Het is niet leuk om altijd maar in één positie te kunnen liggen! Ik maak er wel wat van met wat ik kan en heb, zo ben ik gelukkig! Maar niemand ziet de momenten dat ik er wel doorheen zit! Jankend met de woefies op bed omdat het zo uitzichtloos voelt soms!
Hendri ziet en hoort dit natuurlijk wel van mij en ik ben zo dankbaar voor hem! Hij zegt en doet dan niet altijd de juiste dingen en dat hoeft ook niet want vaak is dat ook m’n eigen schuld, maar hij is er altijd voor me als ik erom vraag! Ik vraag alleen niet altijd! En dat is m’n eigen schuld! Ik gun hem ook z’n dingen en hij moet al zoveel inleveren door mijn ziek zijn dat ik vind dat hij soms ook gewoon even moet leven! Hij zou zeggen “Domme muts”, dat doe ik met liefde en het geeft niks. Zo is hij! Zichzelf wegcijferen voor een ander. En ik ben net zo en daarom werken wij zo goed!
We doen het op onze manier en waar wij ons goed bij voelen! Ook hier is geen handleiding voor omdat elk mens anders is, maar ik ben verrekte trots op hoe wij dit doen! We hebben hier ook niet om gevraagd en we moeten hef allemaal maar even zien te rooien!
En vandaag, die zo prettig verliep, komt vanavond Nova met deze prachtige kunstwerken.
Het maakte me behoorlijk emotioneel. Dit is dus wat ik bedoel met “Ik krijg er zoveel voor terug.” De lieve mensen om me heen weten altijd op de juiste momenten aan me te denken en sturen of een lief appje, komen met een kadootje, de kinderen met tekeningen of kunstwerken of ze zeggen iets liefs waardoor ik de power weer krijg er helemaal voor te gaan!
Ik hoef mama maar te bellen of te appen en ze komt met wat ik ook vraag! 🫶 van de week kwam ze met het hobbypakketje die ik gister postte. En zo kan ik nog wel uren doorgaan over ook alle positieve dingen!
En vanmiddag komt Jennie, omdat ze deze tegen kwam bij Intratuin en dit echt iets voor mij vond.
Zelfs van mensen via Social media, waar ik de laatste tijd best druk ben en heel veel lieve mensen tegen kom, sturen me kadootjes, creaties en kaartjes! Wie had dat ooit verwacht? Ik niet! Jullie zijn overdag, wanneer iedereen aan het werk is, zo’n steun voor me! Meesten van jullie, kennen de klappen van de zweep en dat is heel fijn!
Iedereen is echt zo meegaand en lief en niks is te gek! Daar ben ik dankbaar voor! Ik besef me heel goed dat niet iedereen die luxe positie heeft tijdens ziekte zoals deze!
Dus eigenlijk is dit ook een bedankje voor jullie allemaal! Het doet mij en Hendri zo onwijs goed hoe jullie ons steunen en er altijd voor ons zijn!
Liefs van mij
