Vorige week dinsdag was ik doodsbenauwd voor de kaakchirurg en de paniek sloeg aan alle kanten toe, toen ik in de wachtruimte zat te wachten. Uiteindelijk in de stoel, kon de chirurg mij gelukkig iets kalmeren door stap voor stap alles uit te leggen. De 3 dagen rondom de behandeling moet ik altijd hormooninjecties zetten omdat bij chirurgische ingrepen mijn kanker een soort van stress reactie kan ontwikkelen die mijn hart en bloeddruk oa in de war kan schoppen, dit maakt het altijd extra spannend, maar is gelukkig weer goed gegaan. De kies was wel heel eigenwijs en gaf veel druk, teveel druk om te handelen dus zijn ze uiteindelijk gaan boren om de druk weg te nemen en na een dik uur was hij er dan eindelijk uit. De chirurg kon ook al wel zien dat deze ontstoken was, maar gelukkig is de ontsteking er in z’n geheel mee uit gekomen. Ik had op dat moment al klachten in m’n hele bovengebit maar het was nu afwachten wat echt problemen zijn, of dat het kwam door deze kies. Thuis gekomen was ik helemaal op en kwam de moeheid en ontlading er allemaal uit en moest ik mij de rest van de week rustig houden omdat ik vrijdag weer naar Groningen moest voor de 18e chemokuur.
Zo gezegd, zo gedaan. En vrijdag kwam de taxi om 09.45 uur om me naar Groningen te brengen. Om 11.00 uur was ik er en heb ik zoals altijd eerst bloed laten prikken om vervolgens te wachten tot de afspraak met de arts om 12.15 uur. Bij binnenkomst kwam ze gelijk met de deur in huis vallen… de bloedwaarden waren totaal niet goed helaas en de kuur kon niet doorgaan en sterker nog ik moest blijven om te achterhalen wat het veroorzaakt. Het was alleen helaas voor het weekend dus maandag konden ze pas beginnen maar ik mocht niet eerst naar huis. Ergens heb ik het geweten, ik loop alweer weken met pijn maar iedereen gaf de schuld aan het trouwen en de stress, maar had wel m’n vaste pijnstillers meegenomen en de opladers van mobiel en horloge dus ergens heb ik een gevoel gehad.
Eenmaal op de afdeling is het infuus geprikt voor vocht en pijnstilling en kwam echt alle moeheid er aan alle kanten uit. Hendri is natuurlijk direct gekomen met m’n spullen maar dat weekend heb ik vooral alleen maar geslapen. Dit lukt normaal max 8 uur maar deze keer van 18.00 uur ’s avonds tot 07.00 ’s ochtends alleen maar geslapen met 2 korte onderbrekingen. Zaterdag zijn m’n ouders even geweest en zondag Hendri en Jennie nog een keer, maar naast dat alleen maar slapen, slapen, slapen! Was er echt even aan toe! Ze waren mij zondagavond vergeten te vertellen dat ik voor de echo nuchter moest blijven dus helaas konden ze maandag nog niet de echo doen. Baalde gruwelijk want nu liepen we weer 24 uur achter de feiten aan! De pijnstilling via infuus hielp gelukkig wel iets maar nog steeds veel pijnaanvallen helaas. Dinsdag om half 9 heb ik uiteindelijk de echo gehad en hierop is te zien dat mijn galblaas vol met veel galstenen zit. Ze denken hierdoor dat er de afgelopen tijd een steen heeft klem gezeten, wat de verhoging van de leverwaarden verklaard en ook de pijnaanvallen die ik had. Het lijkt erop dat dat zichzelf heeft opgelost, maar de oncoloog dacht voor 95% zeker te zijn dat dit wel de oorzaak is van de ellende de afgelopen tijd en wilde met de chirurg overleggen om de galblaas te verwijderen. Einde van de dag is de chirurg ook zelf geweest, maar op basis van mijn klachten, is hij hier niet zeker van en gezien de extra hoge risico’s ivm de tumoren op de alvleesklier wil hij niet zomaar de galblaas verwijderen. Na overleg achter de schermen heeft hij de MDL arts gewezen op de stent die geplaatst is en dat deze eerst schoongemaakt moet worden. Ook hier worden vraagtekens bij gezet helaas waardoor ik nog niks opgeschoten ben. Die afgelopen dagen zijn er meerdere keren bloed geprikt en de leverwaarden schommelen heen en weer wat dus ook geen zekerheid bied. Ze zijn nu wel zo ver dat ze middels een ERCP behandeling de stent toch willen schoonmaken, maar helaas is er nog geen reden om dit direct te doen en willen ze me met pijnstilling naar huis hebben om het via de reguliere weg af te wachten.
Donderdag werd ik op de gang aangesproken door iemand die ik volg op Social Media, wat super leuk was! We volgen elkaar al een tijdje en ik ben niet te missen op m’n scootmobiel daar dus super leuk Renata dat je me aansprak! Een selfie kon natuurlijk niet ontbreken!
Omdat vrijdag de bloedwaarden weer iets gezakt waren willen ze nu eerst maandag afwachten om te zien wat de bloedwaarden dan doen. En omdat het nog steeds niet acuut is, hebben ze voorgesteld om dit weekend met verlof te gaan. Pa en ma waren helaas net weg en dit had ik niet zien aankomen dus was wel iets in shock, maar na overleg met Hendri was ik ook wel heel blij want dan kon ik lekker bij Hendri en de hondjes zijn. Evelien en Pieter zouden zaterdag op visite komen en heb haar gebeld of ze zaterdag iets eerder konden komen. Even later belde Evelien terug dat Pieter dan vrijdagavond al wel wilde komen om me op te halen en dat was natuurlijk helemaal super geweldig en fantastisch! Dus om half 7 was Pieter er en stond ik klaar met m’n spullen. 😁 het doel van dit weekend is ook om te kijken hoe het thuis gaat met de pijn en waar ik tegenaan loop en de extra avond om thuis te zijn was natuurlijk superfijn! Dus heel erg bedankt, Pieter! 🫶
Vrijdagmiddag nog verwend door mama en papa met een nieuwe sjaal en muts, waar ik deze winter heel blij mee ga zijn! Ook het trouwalbum is inmiddels klaar dus die even samen bekeken. ❤️
Vrijdagavond thuis, zaten de hondjes vol ongeloof dat ik er na een week weer was en hebben de hele avond bij me gelegen of bij Hendri, kijkend naar mij of ik er echt wel was haha. ‘S avonds om half 11 naar bed gegaan omdat ik doodop was en sliep ook snel! Helaas wel om 2 uur al wakker, dus naar beneden, waar ik weer 2 hele blije hondjes aantrof haha. Op de bank met de hondjes tegen me aan nog weer in slaap gevallen tot 7 uur. Fijn om zaterdag samen met Hendri wakker te worden! Hendri moest nog wel even naar het werk in de ochtend maar is heel fijn, tussendoor even koffie komen drinken. Qua pijn valt het me thuis wel tegen! Zodra ik iets doe, krijg ik direct weer pijnaanvallen en helpt de pijnstilling niet voldoende helaas dus vooral veel op de bank gelegen. Zaterdagmiddag is Evelien even geweest met tekeningen van de meiden die zondag mooi meegaan naar Groningen ❤️
Om 16.00 uur is Nova nog even geweest en kwam binnen met een mooi bloemstuk van allemaal en vooral voor knuffels.
Ik mis dat meissie zo erg normaal komt ze minimaal 1 keer per week wel even langs! Helaas kon ze niet lang blijven want ik was inmiddels weer erg moe, maar zo fijn dat ze er even was. En vol trots vertelde ze dat ze 2e is geworden met de gym wedstrijd (kom even niet op de naam hihi) en een super mooie medaille liet ze vol trots zien!
Hendri moest ’s middags naar de verjaardag van Oma die 97 jaar is geworden afgelopen week. Ik kon het helaas nog niet aan om even te gaan. ‘S avonds hebben we chinees gehaald en lekker tv gekeken met ons vieren. Om half 11 weer naar bed, want weer doodop en teveel pijn, maar nu om 3 uur was ik alweer wakker en zit ik nu weer beneden met de hondjes. Al dat rusten overdag is niet bevordelijk voor ’s nachts slapen, maar dat wordt vanzelf wel weer beter. Ik ga wel met inzichten terug naar UMCG vanmiddag die er voor mij wel voor zorgen dat ik wil dat ze door gaan pakken begin komende week. Ik was niet van plan de reguliere weg af te gaan wachten! De pijn is te hevig en de pijnstilling werkt totaal niet voldoende om zolang te kunnen wachten! En ik weet dat het maandag ook wachten is op bloedwaarden, maar ik ga me hier wel hard voor maken! Dit is geen doen zo thuis. Niet voor mij, en ook niet voor Hendri! En we willen absoluut geen herhaling van 2022 met ziekenhuis in en ziekenhuis uit!
Vanochtend komt Jennie nog even koffie drinken en het trouwalbum bekijken en rond 15.00 uur willen we weer terug naar het UMCG. Dan kan Hendri ’s avonds nog even rustig bijkomen voor de week weer begint. En hopenlijk wordt nu snel alles in werking gezet!
Ik wil jullie allemaal weer bedanken voor de lieve kaartjes en berichtjes! Doen me erg goed dat jullie weer zo aan me denken!
