Vanochtend was super gezellig en voelde me ook erg goed! Gezellig bij gekletst met de meiden en papa heeft de tuin goed onderhanden genomen en ligt er weer schier bij. Tussen de middag lekker broodjes gegeten met Hendri en dacht verstandig te zijn en een uurtje naar bed te gaan..
ik werd rond 14.00 uur wakker door een hele nare droom over opname bij Dimence. Was behoorlijk van slag en na even wakker worden en bijkomen voelde ik me alsof ik door een vrachtwagen was overreden. Ben bij de Woefies op de bank gaan liggen en was binnen een paar seconden weer vertrokken. Iets voor 17.00 werd ik wakker en nog steeds ben ik kapot moe helaas.
Het gekletst en rumoer van 3 kinderen was toch even veel te veel. Ik baal er echt vreselijk van want had zin om met m’n naai project verder te gaan. Ook heb ik vanochtend voor Anne & Linda er waren een nieuw stencil gemaakt voor het brandproject. Heb een paar aanpassingen gedaan waardoor hij als het goed is nu nog mooier wordt. Ik sta nu in dubio met welk van de 2 projecten ik vanavond bezig wil. Ik moet mezelf dwingen want als ik niks ga doen, slaap ik zo weer en dan slaap ik vannacht zeker weten niet. Het wordt nu al spannend hoelang het gaat lukken vannacht.
Net wel nog even genoten van deze bloemenpracht. Helaas weinig van het mooie weer mee gekregen vandaag dus ik hoop dat we snel weer zo’n dag gaan krijgen.
Het rottige door al het slapen is wel nu pijn in de rug en door de verkrampte positie weer pijn rond de Alvleesklier. De zucht naar de Morfine is nu weer erg groot het laatste uur. Dat zijn echt moeilijke momenten. Het liefst zou ik nu gaan bellen en vragen om Morfine. Maar als het goed is, is door de Suboxone de werking van de Morfine minder en dat probeer ik mezelf te blijven zeggen maar het oude vertrouwde stemmetje zegt me dat het altijd heeft geholpen en zou het heel graag willen proberen! Het is zo kloten dat de pijn toch elke keer weer om de hoek komt kijken! Als het alleen nog verslaving was geweest dan is het zoveel makkelijker om tegen gas aan mezelf te geven! Het zorgt er dan ook weer voor dat ik boos wordt en gefrustreerd en twijfel dan gelijk weer over de toekomst en hoe het zal gaan.
ik hoop echt dat Het Roessingh snel gaat bellen en dat ik snel met het revalidatie traject kan starten want ik blijf vertrouwen houden dat zij me een hele stap in de goede richting kunnen krijgen wat betreft vertrouwen krijgen in m’n lichaam en acceptatie en grensen leren kennen in hoever ik kan gaan.
Duimen jullie mee dat ze snel bellen?
Knuffels van ons 🤗
