Het was weer een dag vol emotie. van links naar rechts en van boven naar onder, ik werd een beetje heen en weer geslingerd vandaag. Er zijn de afgelopen 2 dagen veel mensen weggegaan en veel mensen bij gekomen waardoor de dynamiek in de groep compleet veranderd is en voor mij in de negatieve zin helaas. Waar ik me eerst veilig en vertrouwd voelde is het nu weer even zoeken. Helaas heb ik een buurjongen met woede aanvallen die zo klinkt het de kamer kort en klein slaat om vervolgens met storm naar het balkon loopt en elke deur gebruikt als uitlaatklep met dichtgooien. Hier kan ik slecht tegen. één op één is het zo’n lieve jongen die gewoon heel veel heeft mee gemaakt en erg onzeker en bang is en dat probeer ik me ook voor te houden, maar het is even niet prettig. Daarnaast zijn er drie jongens bij gekomen die zichzelf graag horen praten en is er één gestopt met roken die nu continue alleen maar klaagt over wat ieder ander niet goed doet in zijn ogen…. Maandag gaan de twee dames verder waar ik erg goed mee kan dus die ga ik missen en dan blijft er nog één dame over die alleen maar op haar kamer zit dus dan zit ik tussen de mannen… Vind ik ook vast m’n weg wel in, maar al die veranderingen moet ik even verwerken en een plekje geven en daardoor komen mijn angsten, onzekerheden en de zucht naar Morfine weer heel erg naar boven.
Ik wordt hierdoor naar het thuisfront toe ook een beetje stil en voel me daar dan weer rot door….Morgen komt Hendri gelukkig weer en neemt Jennie mee! Kijk ik wel weer naar uit! Ik hoop wel dat ik vannacht een beetje kan slapen zodat ik morgenavond niet te moe ben tijdens het bezoekuur. Ik voel me nu totaal nog niet moe dus ben er een beetje bang voor dat het niet vroeg gaat zijn voor ik slaap. Meestal komen de oplossingen voor mezelf laat in de avond en vroeg in de nacht heb ik gemerkt en het zij dan maar ff zo….Dan morgen overdag maar wat meer slapen! Jennie wilde graag wat voor me meenemen morgen dus heb wat knutseldingen opgezocht op de site van de Action, ik moet mezelf hier toch bezig zien te houden en wat afwisseling kan nooit geen kwaad!
De gemiddelde Detox tijd is 9 dagen dus wisselingen in de groep ga ik nog wel vaker mee maken dus. Officieel zit ik nu zo’n beetje op de helft, maar ik wil de druk er nu niet opleggen door me vast te leggen aan de 3 tot 4 weken die ze ingeschat hebben. Anders moet ik voor mijn gevoel het ook binnen die tijd voor elkaar krijgen om van de Morfine af te zijn. Ik verwacht nog steeds dat als de dosering van de Buprenorfine goed staat dat het snel kan gaan met het stoppen van de Morfine maar het loopt zoals het loopt en kan het niet forceren. De kans dat ik dan terugval is veel te groot en dat zou zonde zijn!
Helaas was er vandaag een verpleegster die me ook heel onzeker liet voelen door over de woefies te beginnen terwijl een andere verpleegster me juist in mijn kracht zette hierover. Ik ken mij en de woefies het beste van iedereen en ik moet niet vergeten dat ik echt wel weet wat goed voor ons is! De afgelopen dagen blijkt wel weer dat mijn gevoel wel te vertrouwen is en daar ga ik dus ook weer in geloven en dat gaat me wel weer in mijn kracht zetten. Het duurt misschien even een paar dagen maar dat is ok!
De zucht naar de Morfine is vandaag echt heel groot en kijk weer even elke twee uur vooruit zodat ik weer mag injecteren. De hele dag wordt ik verscheurd tussen balen dat het weer even zo is en accepteren dat niet elke dag goed kan gaan wat dat betreft. Gelukkig was de late dienst wel een fijne combi die me weer verzekerde dat ik heel goed bezig ben en me niet zo druk moet maken! En de nachtverpleegster is ook een prettige dame waar ik zeker langs wip als het slapen niet lukt door het piekeren en denken.
Daarmee sluit ik vanavond af! Ik wens jullie allemaal weer een fijne nacht en hopelijk kan ik morgen weer melden dat ik met hernieuwde kracht en energie er weer 200% voor ga!
