Oef wat was er net paniek, angst, chaos en boosheid! Ik was en ben de motivatie even een beetje kwijt nu en dat is jammer na toch wel een aardig fijne dag vandaag! Er zit weer een verandering met de injecties en de slaapmedicatie aan te komen en hoe en hoe laat dat werd gebracht kwam even niet goed aan en dan druk ik mij nog zacht uit! Nadat ik iets was bijgekomen mede dankzij lieve Hendri ben ik het gesprek weer aangegaan met de verpleging. Voor vanavond is er een afspraak waar ik redelijke rust van heb gekregen en morgen wordt er overleg gevoerd met de arts en gaan we zoeken naar een oplossing die voor alle partijen werkt.
Ik vind het jammer dat dit nu gebeurd is want ik ben even kwijt hoe de hele dag goed gegaan is ondanks een aantal zware dip momenten. Ik leer goed te ventileren met de verpleging hier en voel me veilig om dat hier ook te kunnen en vanavond heeft even een kink in de kabel opgeleverd. De verpleegster die mij het meest meegemaakt heeft hier gaat na vanavond op vakantie en is er dus de komende 3 weken niet. En laat dat nou net de gene zijn die mij het beste aanvoelt en weet wat ik nodig heb. Ik zie de komende tijd nu even zwaar te gemoed en raak daarvan in paniek. Het zal vast wel goedkomen want iedereen heeft het beste met me voor hier. Ik moet het weer loslaten en dat is moeilijk!
Alles is even dubbel nu en alles in me schreeuwt “Ga naar huis, je regelt het zelf wel weer” maar dat is geen eerlijke gedachte naar mezelf toe want zo werkt het niet heeft de laatste weken wel laten weten! Ik lig nu in bed en ben alleen maar aan het piekeren en malen. Ik hoop dat even Netflixen me daaruit haalt en dat ik straks gewoon kan slapen maar ik ben er even bang voor…..
We gaan het meemaken vannacht en morgen. Ik zie er nu als een berg tegenop! Ik hoop echt dat ik morgen weer met power wakker wordt! Maar als dat niet zo is, is het ook ok want het hoort er allemaal bij, zeggen ze en daar ga ik dan maar op proberen te vertrouwen.
