Er is post vandaag!! Dank jullie wel lieve Aly & Herman! Super lief en hij maakte me even aan het lachen! En dan ook nog deze schattige Winnie kaart! Dank je wel, Gerda! Ik wist wel dat Winnie me zou opvrolijken haha
De ochtend voelde weer zwaar maar wel minder erg dan gister! Ik merk dat één van de verplegers vandaag mij heel goed snapt en over bepaalde dingen heb ik een soort van rust gekregen door hem en dat voelt even als een kleine overwinning!
Ik ben erg goed de laatste tijd om van de simpelste dingen hogere wiskunde te maken en alles moet nu en perfect… Waarom toch? Het enige wat ik vandaag van mezelf moet is vanavond een klein stukje lopen met de rollator heb ik vanochtend in de dagopening besloten! M’n hoofd wil er de hele tijd steeds meer bij proppen maar dat probeer ik te negeren. Ik begin steeds beter te snappen waarom ik altijd moe ben, m’n gedachten gaan continue door op het moment omdat ik overal een verklaring voor wil hebben. Wat ik doe, wat ik denk, wat ik voel en waarom doet of zegt een ander wat? Ik weet nog niet goed hoe ik dat kan laten stoppen maar het erkennen is al iets!
We gaan zo weer met z’n allen lunchen en daarna ga ik proberen tot 14.00 even de ogen dicht te doen! Buiten het ’s nachts slapen wat gelukkig wel aardig goed blijft gaan gun ik het mezelf niet meer om overdag te slapen terwijl ik het juist wel zo nodig heb!
Als het goed is komt vanmiddag ook de arts om opheldering te geven over het afbouwen van de Morfine. Ik mag ook aangeven hoe ik dat voor me zie en dat voelt voor het eerst dubbel! Ik ben tot nu toe overal bij betrokken geweest en misschien wordt het tijd om het aan de professionals over te laten en hoe eng ook, erop te vertrouwen dat het wel losloopt en dat er altijd een planwijziging kan komen als het niet werkt!
Dit laat ik vandaag maar even bezinken!
