Deze foto kwam ik vanmiddag tegen en de tranen kwamen van alle kanten! Ik was zo blij deze dag ondanks hoe kut ik me toen ook voelde! Ik had in de periode veel pijn en zat aan de sondevoeding omdat m’n gewicht een probleem was. En toen kwamen Hendri & John op zondag met Diesel & Max. Wat barste ik toen even van de energie en de pijn deed er niet toe want m’n schatjes waren er! 🫶
Ik ga ze zo onwijs erg missen de komende weken maar ik weet dat het goed komt! Hendri is er voor ze en Papa, Mama en Jennie zorgen voor ze als ze te lang alleen moeten zitten. Ik heb 100-en foto’s om naar te kijken en we gaan videobellen zoals ook altijd toen ik vaak in het UMCG lag.
Vanmiddag was ik echt rijp voor het gesticht! Het Morfinemonster was hard aan het werk maar dankzij Buurtzorg heb ik iets meer rust gekregen door een extra ampul te krijgen. Of dat goed was of juist niet, ik weet het niet maar heb er de avond wel door overleefd! Morgenochtend is Susanne er om 08.00 uur met de laatste ampul uit de kluis en hoe het dan verder gaat? Ik heb geen idee en dat geeft veel onrust, stress, paniek en angst maar ik kan er nu niks aan veranderen dus hoop dat ik er wel door slaap! Ik heb vandaag een aantal keren op het punt gestaan om te bellen met Zutphen om te vragen of ik niet alvast kon komen, maar dat is natuurlijk onzin!
Na m’n vorige blog kwam Henrico met Nova want die wilde graag wat komen brengen. Heel stom geen foto van gemaakt, die zal ik morgen toevoegen! Een heel mooi houten hart die open kan met de mooiste schelpen, 2 tekeningen, een popp-it en een foto van Nova. Nou echt, veeg mij maar op! Ik ga die lieverd ook zo erg missen en vind het zo lief dat ze dit kwam brengen! 🫶
Direct daarna kwamen m’n ouders en Jennie. Even koffie gedronken maar emotioneel was ik kapot. Vond het wel heel fijn dat ze er even waren en ze zijn toch nog een uurtje geweest. Weet even niet wanneer ik ze weer zie maar we zullen zeker veel appen! Om half 6 nog even naar de Jumbo geweest voor een paar laatste boodschappen en op de terugweg nog even gebeld met m’n zus. Niet te lang helaas want was echt moe van alle emotionele bezoeken.
Begin van de avond kwam Dinant met Linda mee en even heel fijn gepraat en voelde me zo opgelucht erna en ben daardoor de avond toch nog redelijk goed door gekomen gelukkig! Ik lig nu in bed me af te vragen wat ik vergeten ben en angst voor wat gaat komen, komt opzetten! Ik ben er wel klaar voor maar zie er ook enorm tegenop! We gaan morgen rond 9.00 uur weg en dan is er geen weg terug!
Nu is het tijd de mobiel weg te leggen en hopelijk blijven m’n ogen dicht tot de wekker gaat om 07.00 uur! Ik ga jullie blijven bedanken voor de lieve berichtjes, ze helpen onwijs voor de motivatie om dit te doen en begin zelfs weer een beetje te geloven dat ik dit kan!
