Vanavond heb ik eens de tijd genomen om alles eens van me af te schrijven over de diagnose van de Kanker tot nu, de verslaving aan de Morfine. Lang alles staat er niet in, dat zou een boekwerk worden maar het was goed maar ook confronterend om alles weer op te rakelen en te vertellen. Het is wel even goed geweest voor me, want ook nu komt weer het besef hoe heftig de afgelopen jaren geweest zijn.
Het is dus ook niet zo gek dat ik nu zo in de knoei zit met mezelf! We hebben vandaag zowel samen als ik alleen best grote stappen gezet. en hoewel ik het niet voel op het moment moet ik daar zeker wel bij stilstaan en ook wel trots op mezelf zijn met de stappen die ik ondanks alles toch al wel zet, hoe klein soms ook!
Het is nu 22:00 ’s avonds en het wordt tijd om de laptop te sluiten en even met Hendri lekker dom tv te gaan kijken. Morgen is weer morgen en zie we wel weer verder!
Ik hoop door mijn verhaal te delen en open te zijn over de verslaving dat ik iemand kan inspireren om aan de bel te trekken als hij/zij hiermee worstelt. Maar vooral schrijf ik het van me af in de hoop dat het mij gaat helpen om alles te accepteren en gaandeweg te gaan zien dat dit niet mijn schuld is en dat ik weer een beetje terug ga naar mijn eigen ik!
Dit is een traject dat ik in m’n eentje aan moet gaan, maar het geeft me heel veel steun dat Hendri en onze vrienden en familie er voor ons zijn en we altijd een beroep op hen kunnen doen! En we zijn zo gezegend met de mensen om ons heen!
Hoe kut ik me nu op het moment ook voel, door jullie houdt ik het nog even vol dus dank je wel daarvoor!
